Bugün Oscar'lar politikleşmeyle, magazin malzemesi olmakla ve amacından sapmakla suçlansa da hala da günümüzün sinema platformunda kabul edilebilecek en prestijli ödül törenidir. Bu seneki filmler hakkında uzun uzun yazmak geçmedi içimden açıkçası. Çok iyi filmler gördük sene boyu. Biliyorduk ki bazılarının Oscar'larda adları bile geçmeyecekti, bazıları ise hak etmedikleri ödülleri alacaktı. Bu sene izlediğim en iyi üç filmin üçü de elbette adaylık listesinde herhangi bir kategoride yer almıyor. Bunlar elbette Frances Ha, La Vie D'Adele (Blue is the Warmest Color) ve Holy Motors. Bu sene dünya çapında olduğu gibi özellikle Türk sinema çevreleri de bu üç filme çok sahip çıktı. Sevgili Greta'cığımın (Gerwig) Altın Küre adayı olması beni çok mutlu etmişti. Oscar değerlendirmesi dahilinde boğulmak istemeyen sinemaseverler için her biri birer nimet bu filmlerin. Özellikle Frances Ha o kadar içe işleyen bir film ki kişisel olarak izledikten sonra "Başlarım American Hustle'ına..." dedim.
Tabi öne çıkan filmleri ise şu şekilde değerlendirebiliriz:
